aşık veysel'in mükemmel bir eseri. birçok coverı çıkmış ama aşık veysel kadar içten söyleyene daha rastlamadım. söz yazarı da kendisi olduğu için yaşayarak okuyor adam. tek kelimeyle kusursuz.
şöyle bi hikayesi de var bu konuyla alakalı. yaşadığı sivrialan'da ilk meyve bahçesi ona aitmiş. ektiği bahçede elmadan kayısıya, kirazdan cevize kadar her türlü meyve ve çiçek varmış. köylüler bunu küçümsemiş önce "atalarımızdan daha mı iyi bilecek burda meyve yetişmez ki" diye. ama sonrasında bahçedeki bütün ağaaçlar meyve verince onlar da utanmış "meğerse o değil biz körmüşüz" demişler.
kara toprak