lise 1
bir kıza tutulmuşum.ilk defa.o zamanki gözümle anlatıyorum; kız öyle güzel ki arkadaş bir dönüşü var saçını savurup offff böyle yer onun olduğu noktadan bana kadar ikiye ayrılıyor ben o boşluktan düşüp ateşlerde kavruluyorum.kaşlar kalem gibi gözler kapkara dişler inci tanesi.(dipnot : şimdi beğenmiyorum hiç)
şimdi ben o güne kadar baya manita yapmışım kendime güvenim var.ergenlik falan ama hani ortaokulum hızlı geçmişti :d o yüzden ilk defa aşık olunca bi mallaştım tabi.neyse abi hiç unutmam 9c sınıfındayız ben bir hafta durdum sonra sınıfım değişti.kızı da orada görmüşüm zaten düştüm 9d sınıfına.e mantıken sınıflar yan yana.sürekli kapıya çıkıp kızı izliyorum falan.dedim en son beyler bu böyle olmaz ben gidip açılacağım bu kıza artık olacak neyse olsun.e bariz kız zaten anlamış ondan hoşlandığımı tabi.ortak arkadaşlarımız var bu elemanların da payı vardır kızın anlamasında.
okulun bahçesinde oturuyorum.hava asfaltı eritip eritip buharlaştırıyor.gökyüzü masmavi.kız da almış tostunu yürüyor.o an cesaret koptu geldi içimden kalktım peşinden yürüdüm kızın.yanında da ineğe benzer bir arkadaşı var hiç sevmem orospuyu.neyse işte seslendim.döndü yine yeri yararak.bir konuşabilir miyiz ? dedim.cevap ne beyler biliyo musunuz ?
"maalesef"
kız maalesef dedi amk ya maalesef ne hayır de gel reddet milletin içinde denir mi öyle.tabi arkada bir ordu kanka heyecanla beni bekliyor ama o tepkiye bastılar kahkahayı.o an o yarılan yerden girdim yerin dibine.sonra da hiç utanmadım.utanmaz arsız herifin teki oldum.