yaran olaylar

birini bugün çocukluk arkadaşım anlattı. sabahtan beri gülüyorum. geçen yıl bizim iki çocukluk arkadaşı istanbul'da nakliye işine girdiler. az-çok para da kazanmaya başladılar. bir de başka bir arkadaş var. onun adı yakup. bu yakup başka bir işte çalışıyor. bir gün internetten bir hatunla tanışıyor. epey bir yazışıyorlar. hatun ankara'da yaşıyor. ama hiç ne sesli ne de görüntülü konuşma falan yapmıyorlar. kendilerince görüştükleri an sürpriz yapacaklar. kız istanbul'a geleceği vakit yakup'un dedesi vefat ediyor. yakup mecburen izmir'e gidecek. "lan kızla o kadar yazıştık, dedem öldü, ben izmir'e gidiyorum" dersem inanmaz diye düşünüp bizim bu çocukluk arkadaşlarından birine, yani turan'a diyor ki, "kızla sen buluş. ben izmir'den döndükten sonra durumu anlatırız." turan denilen fırlama ise tam bir piç. sürekli el-kol şakası yapıp herkesi gıcık eden bir tip. neyse, kız geliyor ankara'dan, turan nakliye arabasıyla alıyor kızı. epey bir gezip tozuyorlar. birbirilerine daha da yakınlaşıyorlar falan filan derken yakup izmir'den dönüyor. dönüyor ama bir bakıyor, turan'la kız bildiğin sevgili modundalar. kız da acayip güzel. lan nasıl yapsam, nasıl etsem derken bir gün dayanamayıp "yakup benim, turan ise o" diyor kıza. kız olan bitene anlam vermeye çalışırken "aha bak kimliğim" deyip kafa kağıdını uzatıyor kıza. turan hemen yakup'un kimliği alıp kıza dönüyor;" ya bu küçükken attan düştü, böyle oldu." sonra diğer arkadaşım yakup'u kızla turan'ın yanından götürüyor. "lan oğlum etme, eyleme. bırak takılsınlar" deyip gazını alıyor. aradan bir iki gün geçiyor, yakup tekrar kıza "yakup benim" diyor. bu sefer turan da kabul ediyor. aradan bir gün daha geçiyor, yakup kahvaltıda "aslında turan benim, yakup o" deyip turan'ı kıza gösteriyor. kız olan bitenden o kadar uzak ki, uzaydan dünyaya fırlat, üç güne anca yere düşer. bu sefer kız inanmıyor. aradan yine bir kaç gün geçiyor, yakup diretiyor. "bu kızla tüm yazışmaları ben yaptım, benim hakkımdı sevgili olmak." gel gör, kız yakup'a karşı hiçbir şey hissetmiyor. yakup sandığı turan'la samimi. lan nasıl edelim, bu kızı gerçek yakup'tan nasıl uzaklaştıralım derken kıza "gündüzleri de istersen bizim yanımızda nakliye işine gelebilirsin" diyorlar. kız da "zaten otelde tek başıma canım sıkııyordu" deyip kabul ediyor. arkadaş yemin ediyor, yakup'un yerine geçen turan değil, diğeri, yani ergün olan. diyor ki; "en son kız buzdolabını sırtlanmış, merdivenlerden üçüncü kata çıkarmaya çalışırken yanına yaklaşıp 'aslında yakup benim' dedim, buzdolabını falan bırakıp kahkaha ata ata kaçtı gitti."