liseye yeni başlamıştım o zamanlar bi kıza aşık oldum işte nasıl oldu niye oldu hiçbir fikrim yok. aşık olmuştum iş işten geçmişti. o'nunla da hiç muhabbetim yoktu aynı sınıfta olmamıza rağmen. dedim ki kendi kendime bi muhabbet kurayım sonra dökerim içimi falan diye.
abi bi şekilde başladık bi konuşmaya falan. okulda 8 saat eve geliyorum sms ler falan derken günün 15 saatini konuşarak geçiriyoruz. beraber sinemaya gidiyoruz, yemek yiyoruz, başkalarına beraber laf sokuyoruz, dertleşiyoruz, beraber ağlayıp beraber gülüyoruz... artık en yakın arkadaşım oydu.
tüm bunlar olurken sevdiğim kızın sevgilisi vardı. gelip omzumda o çocuk yüzünden ağlamışlığı hatta araları bozukken aralarını düzeltmişliğim bile oldu. benim içim yanıyordu ama düşündüğüm tek şey onun mutlu olmasıydı.
neyse fazla uzatmadan yıllar bu şekilde devam etti lise bitti o üniversiteye gitti. ben tabi onu düşünmekten ders falan umrumda değildi mezuna kalmıştım ve hala unutamamıştım onu.
bir gün karar verdim açılıcam dedim. cesaret hapı olarak da votkayı kullandım. beklenen son gelmişti "ben seni arkadaşım olarak görüyorum" dedi ve nazikçe reddeti beni.
olaydan sonra biz yine arkadaşlığımıza devam ettik benim hala içim yanıyor o ise sevgilisiyle mutlu bi şekilde hayatına devam ediyor.
yani diyeceğim o ki o kadar zor bir durumdur ki kelimelerle anlatmak çok zor.
(bkz: erkekler de ağlar )