6. sınıftaydım. aşık olduğum kızla da sıra arkadaşıyım o zamanlar. rehberlik dersindeyiz. hoca geldi, uzun uzun konuştu sınıfla.
sonra, herkese kağıt verdi ve ölmeden önce yapmak istediğimiz 10 tane şey yazmamızı istedi bizden.
herkes başladı hayallerini yazmaya. o da yazdı bir sürü şey. bende tık yok ama. kalem oynatamıyorum. sanki en zor matematik sınavındayım :))
kız baya şeyler yazmış. tabi çocukluk o zamanlar, hayaller bitmiyor. 10 tane yazmış kız, bi de bazılarını siliyor, daha güzel hayaller yazıyor. bende onu izliyorum. "kopya mı çekiyorsun?" diyip bi ara kaşlarını çattı bana ama çok sürmedi.
onun hayallerinin birisinde bile olmamak o zamanlar, o küçücük yüreğimi acıtmıştı.
benim bir şey yazmadığımı görünce de sordu ; "sen neden bir şey yazmadın, sen hayal kurmaz mısın?" dedi.
diyemedim ki ; "ben sensiz hayal bile kurmak istemiyorum."