asosyal itiraf

çok doldum be sözlük kaldiramiyorum artik hiçbirseyi en ufak biseyi bile dert ediyorum hayati kaldiramiyorum artik sahte gulucuklerden,mutluymus gibi davranmaktan cok sıkıldım ne istedigimi bilmiyorum adeta bir boslugun icinde yavas yavas derinlere dogru cekilip kayboluyorum bazen intihar etmeyi dusunuyorum sonra ailemi dusunuyorum yapamiyorum zaten o cesaretide kendimde bulamiyorum yasamla ölüm arasinda gidiyorum ama ölu oldugumu zaten biliyorum yaptigim hicbirsey zevk vermiyor hersey git gide sıkıcı bi hal almaya basliyor aglamak istiyorum ama yapamiyorum korkuyorum eger aglarsam bidaha susamamaktan korkuyorum her gece mutlu uyanmak icin uyuyorum ama her sabah ayni boku yasiyorum artik umutlarimda tukeniyo sozluk sahip oldugum herseyi tek tek kaybediyorum gerek sevgi olsun gerek merhamet olsun gittikce acimasiz biri oluyorum gittikce vurdumduymaz biri oluyorum adeta ben ben olmaktan cikiyorum ve ne yapacagimi bilemiyorum caresizim,muhtacim acinasi bi haldeyim ama bunları kendime bile itiraf edemiyorum bu durumdan nasıl kurtulacagimi bilmiyorum cabaliyorum ama dahada batiyorum gittike yipraniyorum artik bitsin istiyorum ama her gecen gun dahada artiyor gucsuzlugum hersey agir geliyo be sozluk dertlerim dert sayilamiyacak kadar kucukken belkide ölümu arzuluyorum