ilk kazamı yaptım iki gün önce. arkadaşımın ablasının düğününe gidiyordum. gideceğim yolu bilmediğim için navigasyonu açmıştım. yola çıkalı bir dakika olmadan navigasyon sağa dönün dedi. fakat dediği yerden sağa dönsem gideceğim yere çıkamayacağımı biliyordum en azından. kafamı bir saniyeliğine navigasyona çevirdim. geri kaldırdığımda küt diye bir ses duydum. öndeki arabaya çarpmıştım. bir anlık dikkatsizliğim emniyet kemerimi takmasam belki de yaralanmama sebep olacaktı,arabada hava yastığı yok tek güvencem o. her neyse o an kendimdeydim. zaten evin önündeki kavşakta olmuştu kaza,hemen pederi aradım "şu mevkide kaza yaptım bi gelebilir misin " dedim.bir iki dakika içinde geldi,ancak o anlar benim için hiç de kolay geçmedi.
çarptığım arabada dört kişi vardı. ikisi inip bana dümdüz sövüp üstüme yürümeye başladı. hava yağmurlu olduğundan dolayı yan aynaları tam göremiyorum diye camı yarım açmıştım. üstüme yürüyen iki tane izbandut gibi adamı görünce bir saliselik refleksle arabanın kapılarını kilitlemişim. insanlıktan nasibini almamışlar üstüme yürürken aç lan kapıyı ... diyerek camın içinden elini sokmaya çalıştı. beceremeyince de ön tampona sertçe bir tekme indirdi. ulan şerefsiz beni tek gördün artistlik mi taslıyorsun sen? zaten tampon yerde bir daha vurmak niye,eline ne geçecek? neyse babam geldi zaten olayın şokundayım karşımda onu görünce kendimi tutamayıp ağlamaya başladım. arkadaşımı arayıp kaza yaptım ben diyip durmuşum. nerefe olduğumu söylemişim,öyle diyor hatırlamıyorum. babam gelince süt dökmüş kediye döndüler. beni sakinleştirme çabaları su vermeler olur böyle şeyler demeler. babamın hatrı sayılır bir mesleği var,kim olduğunu öğrenince bir anda r yaptılar. o mesleği yapmasa da (sakın küçümsediğimi sanmayın) inşaat işçisi simitçi ya da başka bir işi icra etse yine aynı tepkiyi verecekler miydi hiç emin değilim. tutanaklar tutuldu imzalar atıldı her şey kaskoya bırakıldı ve evli evine köylü köyüne yol aldı. bu süre zarfında yoldaki diğer şöförler sadece korna basıp sövmekle meşguldüler. bir allahın kulu da inip yaralandınız mı bir şey oldu mu diye sormadı. allaha şükür iyiyim sadece maddi hasarlı kaza oldu. ya daha kötüsü olsa bi ilk yardım yapacak bir kişi bile gelmeyecel miydi acaba? kaza yaptığım araçtakiler beni arabada tek kişi değil de 4-5 kişi görseler bu tepkileri verebilecek miydi?
olay 18.35te gerçekleşti. saat 21.30 gibi telefon geldi. "kardeşim ben kazaya karıştığın x abin. ben normalde hiç böyle birisi değilim. çarşıda dükkanım var yarın gel bir yemek yiyelim çay içelim barışalım,haklını helal et sizden özür diliyorum böyle olsun istemezdim" vs vs. samimiyetini sevdiğimin adamı. yer mi bunları anadolu çocuğu. zoru görünce nasıl da değişiyorsunuz.
sanırım şuan kendime araba sürme konusunda olan güvenimi kaybettim. otobüsle giderken bile tümseğin üstünden geçsek yüreğim hopluyor. gözümü kapattığım zaman o anlar canlanıyor. sizi de vaktinizden alıkoydum ancak yazınca rahatladığımı hissettim. allah kimseye kaza bela vermesin. kısa sürede bu korkuyu tedirginliği üzerimden atarım umarım. sağlıcakla