onu hiç görmemek, görememek.. her sabah o'nsuz uyanmak. küçük yaşta çantanı sırtına, beslenmeni boynuna asıp kafa yere eğik bir biçimde her sabah tek okula gitmek. veli toplantılarına herkesin annesi giderken, senin kimseyi gönderememen.
(bkz: türk malı) haftasında sınıfa bir şey götürememek. asosyal olmamızın ve asosyalliğin verdiği kaliteli, saygın, kime-kimlere, nerede-ne zaman, nasıl davranmamız gerektiğinin olgunluğuna erişmişliğin ve böyle devam edeceğinin yüceliğine erişmiş kişiler olmak. benim annem hiç olmadı arkadaşlar.. öldü mü yaşıyor mu hiç bilmiyorum. tek bildiğim 4 yaşında beni terk ettiği... yukarıda yazdıklarımın hepsi yaşadığım ve ekleyemediklerimi yaşadım. 22 yıldır kimseye "anne" diyememek. bir başarıya imza attığında sarılacağın bir annenin olmaması. arkadaşlar annelerinizi sevin. büyüklerim saygı duysun, küçüklerim onlara sahip çıksın.
hepinize saygılarımı sunuyorum..