abla

yarın ablama gideceğim. yaklaşık 5 aydır uğramıyorum sanırım. elimi kolumu sallayarak gideceğim. ne kıyafet taşıyacağım ne de başka bir şey. bedenlerimiz aynı hatta ayakkabı numaralarımız. dolaplarımızı ortak kullanıyoruz daha doğrusu ben onu sömürüyorum sanırım. ama ikimizde seviyoruz bu hayatı. bana "evlatlığımsın" der. aramızda 11 yaş var ama annem gibi. güzel ablam. bir ara kendi evimin değil onun evinin anahtarını taşırdım çantamda. hoş hala öyle. odam vardı evinde. bir diş fırçam eksik banyosunda. onu da yapmayı düşündüm ama yüzsüzlüğümün somut kanıtını arkamda bırakmak istemedim. bekle beni ben geliyorum abla. umarım "bundan da yiyeceksin! bak yemezsen konuşmam :( " diyerek yemekler, meyveler, abur cuburlarla elinde başıma dikilmezsin tekrar.