inanmıyorsan saygı duy

bunun üzerinde çok düşündüm. neden bütün müslümanlar aynı şeyi söylüyor? din hakkında eleştiri duyduklarında direkt olarak saygı duy moduna geçiyorlar. eleştiriye cevap hiçbir zaman gelmiyor. zaten üç türlü cevap alıyorum, en popüler olan cevap şekilleri ana avrat küfretmek, cahillikle suçlamak, gözlerine perde inmiş deyip arkasından sövmek ve salak aptal gerizekalı gibi hakaretler. çok nadir gelen bilgili müslümanlar düzgün bir savunma yapıyorlar. işte bu ana avrat söven kitleyle, az sayıda bilgili olanların arasında ''inanmıyorsan saygı duy'' diyen büyük bir çoğunluk var. bunun türkçe anlamı şudur ; ''inanmıyorsan sus!''. yani islam'a inanmayınca islam hakkında konuşma hakkımızın olmadığı sonucunu çıkarıyorlar. bu da inançsızları hiç anlamadıklarını gösteriyor. çünkü inançsız insanların birçoğu dinle, inananlardan daha çok ilgilenirler. inananların birçoğu hayatlarını neye dahi inandıklarını bilmeden geçirirler. oysa çoğu inançsız din, tanrı, yaratılış, evren gibi konulara çok daha fazla ilgilidir. bunları merak eder ve araştırır. tabi saygı istenmesinin asıl sebebi bu değil. asıl sebep, dine yönelik eleştirilerin inanan insanı rahatsız etmesi, içine bir şüphe sokması ve uzun süre inandığı şeyi yanlış olma ihtimalini keşfetmesidir. burada bir yol ayrımı vardır aslında. ya daha fazla eleştiri okuyup sorgulayıp düşünürsünüz, ya da saygı duy deyip susturursunuz. ikincisi daha kolay olduğu için bu seçiliyor. aslında bu susturma psikolojisi dinin emirlerinin içinde de vardır. mesela islam'da dinden çıkan insan öldürülür. bu yıllarca uygulanmıştır. sadece islam'da değil, bugüne kadar binlerce insan dini eleştirdiği için bağnaz insanlar tarafından öldürülmüştür. en güzel örneklerden biri sokrates'tir. mutlaka okumalısınız. mesela türkiye'de turan dursun adında önce müftü olan, daha sonra dinin saçmalıklarını anlayan aydın bir insan sokak ortasında kafasına kurşun yiyerek ölmüştür. ve bu adamın çoluğu çocuğu eşi dostu vardı. işte bu eleştiriler insanların içinde şüpheyi, o gizli inanmayan insanı öyle gıdıklar ki ve bundan öyle rahatsız olurlar ki adam bile öldürecek seviyeye gelebilirler. turan dursun'un güzel bir sözüyle bitireyim; "rahat yaşamak uğruna gerçeği mezara mı götüreyim; halka gerçeği anlatmak uğruna ölümü mü göze alayım?"