yalova'da aşık olduğum kız vardı üniversiteden.finaller öncesi evime gitmiştim istanbula.tatil bitti işte geri gidicem yalovaya. feribota bi sefer önce binim dedim içime doğdu birden kalktım bindim otobüse.bi kaç durak sonra kız bindi,neye uğradığımı şaşırdım elim ayağım titremeye başladı.ulan bunun ne işi var burda hemde benim bulunduğum semtte diye düşündüm.tabi istanbul ben önce bindiğim için oturarak gittim kız ayakta 1 saat boyunca.o an aladım dua etmek boş bi iş değil her seferinde konuşmak için bi fırsat olsun diye diye bi fırsat olmuştu.tevafuk olmuştu tabiri caizse ben yine söyleyemediim ama en azından muhabbetim oldu ve diyorumya dua etmenin hiç de boş bi şey olmadığını öğrendim