benim en sevdiğim çocukluk arkadaşım işitme engelli ve otizmliydi hiç konuşmadık belki ama birbirimizi çok iyi anladık hep eğlendik birbirimizi çok severdik ilk dansımı onunla yapmıştım bana ilk sarılan erkek arkadaşım oydu diğer çocuklar ondan korkardı sanırım o da onları pek sevmezdi hep ikimiz oynardık onunla öğrenmiştim gerçek sevgiyi içten sevmeyi ve koşulsuz arkadaşlığı birkaç yıl önce trafik kazasında kaybettim can arkadaşımı ama hep gülümseyerek hatırlayacağım hiç unutmayacağım onu