kadınların çıkma teklifi etmesi

su içmek, nefes almak gibi bir şey. olabilir. yapmışlığım da var. cesaret lazım ama sevilen kişiyi arkadaş ortamından kenara çekip "seviyorum" demek için. emin olun kendinizden karşısında "eee ıııı şey benn" demeyin. cesaret için kendini günlerce gaza da getirebilirsin yahut 5 dk içinde bir deli cesaretine de kapılabilirsin. ben kendime güveniyordum. onca insanın önünden geçip aldım onu. he bu hareketi yapmama kapı önünde 5 dk boyunca kendime cesaret verişim neden oldu belki de. "o kadar yol geldin nisyan" düşüncesi de olabilir bilemiyorum. pır pır çarpan kalbimi yanımda götürerek gittim yanına. dışarıya çağırdım. misler gibi red cevabımı aldım. paşalar gibi döndüm yurduma. o'na bir defter yazıyordum. hani sevgili olacağız ya vereceğim falan sjsjsj. o deftere yazmışım neler hissettiğimi. hafiflemiştim baya. başkasından hoşlanıyormuş zaten. arkadaş olmayı teklif etmişti vs vs. garip bir anıydı ama çok güzeldi. ayrıntıları komik baya. o bana "istersen arkadaş olabiliriz." dedi. bende barış işaretine benzer bir hareketle elimi kalbime götürüp "yok kalsın" demiştim. bir insan niye böyle bir harekette bulunur ki? hatırladıkça gülüyorum. 2 sene sevdim. defter hala bende. seviyorsanız açılın kızlar. insanın yüreğindeki o koca yük bir kuş olup uçuyor. sonunuz bana benzemez inşallah. red yerseniz de ucunda ölüm yok yahu. anlatıp anlatıp gülersiniz. pişman olup keşke diye ağlamaktansa iyiki diye gülmek daha mutlu ediyor. yaşandı, onaylandı. he bir de karşı tarafın aklında yer ediniyorsunuz. beni her gördüğünde yerine sabitlenip kalışının başka açıklaması yok gibi.