en büyük fedakarlık hiçbir şey beklememekti. ikimiz de öğrenciydik babası işçiydi ailesinin parasını yemek gibi geliyordu bana, benim için bir şey alması. hesabı ben ödüyordum. sürekli bulusmalar da tokum diyorum. bazen buluştuğumuzda bime gidiyorduk. meyveli yoğurt alıyordu. yani ne bileyim hiçbir şey beklemiyordum ondan. her yaptığı eyleme mutlu oluyordum. hayattaki en büyük fedakarlığım budur, üstelik bunu yaparken farkında bile değildim. şimdi anlıyorum..