çok şey vardır belki ama benim aklıma ilk gelen şu oldu; araya zaman olarak ne kadar mesafe girerse girsin o mesafenin sizin aranıza girmemesi.
en yakın arkadaşımla birlikte büyüdük ama şimdi farklı şehirlerdeyiz. yoğunluktan dolayı öyle sürekli konuşup görüşemiyoruz. ama ne zaman beni çok etkileyecek bir şey olsa iyi kötü fark etmez, aklıma hemen onu aramak gelir. ve aylarca da görüşmemiş olsak o telefonu açtığında "oo hatırlanabildik sonunda, hangi dağda kurt öldü, aklına geldik mi hele şükür" gibisinden bi laf etmez ya da en ufak bi soğukluk/mesafe göstermez. samimiyet hep aynı yani. hatta tribi bırak "seni çok özlediiiiiiğğğm" çığlığıyla kulak zarımı patlatır.
ben uzun bi zaman konuşmadıktan sonra mesaj attığım ya da aradığım bi arkadaşımdan, o uzun zamanın tribini yesem bir daha ne arar ne sorarım açıkçası. yakın arkadaşımsa zaten o bana o zamanın lafını yapmaz, yapıyorsa da zaten sandığım kadar yakınım değildir.
yani demem o ki, dost olabilmek için sürekli konuşmaya gerek yok. sizin için değerli olan bi insan bir hafta da görüşmeseniz değerlidir, bir ay da görüşmeseniz değerlidir, beş ay da görüşmeseniz değerlidir.