aşık olunan kişiyi unutmak

biraz ne yaşadığına bağlıdır aslında. aşık oldum dediğin kişi, elini kestiyse, kolunu kesen biri denk geldiği zaman unutursun. yani illa ilk olması değil, hissettiklerin ile alakalı olan bir durum. hissedebileceğin en muazzam acıyı hissettiğin kişiyi unutamazsın. zamanla alışırsın, canını o kadar çok yakamayan bir başkaları merhem olur, uzun vadede çok çok kısır bir yavaşlıkta ilerleyen alışma durumu. artık onunla yaşamayı öğrenirsin, canın yanmaz, ama olduğu gibi durur orada. üstü kapanmış bir cüzzam gibi, maskeni düşürdüğün an ortaya çıkacak olan.. ki sonrası her zaman daha acınası olur. sevemezsin, sığınamazsın. kaçarsın. lime lime olmuş ruhun, hiçbir süzgeç üstünde duramaz, en ince elek dahi olsa pul pul dökülür gider arasından, bir olamaz, bütün olamaz. sürekli paramparça, kendini aldatan, yalandan mutlu.. ve risklidir. ya canın daha çok yanarsa? bu halinden daha kötü hale gelecek olursan eğer. temelin ne ki? üflesen tuz buz olacak o kalp, ya tutuşursa bir daha? dönüşü olmaz. sonu olmaz, sonun olur. kelle koltukta yaşamak dedikleri bu olsa gerek. ömür boyu sürecek olan bu korkaklık, tutsaklık bir damga gibi kalıcıdır üzerinde. geçmez, gitmez, hep bir risk, hep bir korku. hani "artık kaybedecek gücüm yok." derler ya. çok tehlikeli bir sözdür, ölümcül bir kanser teşhisi gibi, iflahı yok. kurtuluşu yok. hasılı kelam aşık olduysan eğer, unutması değil de yaşaması daha zor oluyor o saatten sonra. unutmaya unutursun hadi ama sonrası? yarın ölecekmişşin gibi zayıf, tehlikeli ve aciz.. unutursun da, yaşar mısın? bilemem.. vesselam.