dinin bilime engel olması

son yüzyıllarda din-bilim tartışması büyük bir hızla artmıştır. bunun sebebi, bilimsel gerçeklerin artık din dogmalarıyla uyuşmamasıdır. artık dine tutunmak isteyenler sürekli dini bilimsel bir kılıfa sokmaya çalışmaktadır çünkü bilimin gücü git gide arttı ve hayatımızda neredeyse her yeri kaplamaktadır. din-bilim tartışmalarında dindarlar tarafından sürekli yapılan hatalardan biri ''bak şu ayet nasıl da bilimle uyumlu'' tarzı argümanlar ortaya koymaktır. oysa dinin bilimle çatıştığı yer dinin içeriğinden çok yöntemiyle ilgilidir. içerikte de bir sürü bilim-dışı inanışlar bulabiliriz fakat temel çatışma metedolojiktir. din bize belir bir evren ve dünya modeli ortaya koyar. ''evreni tanrı yarattı, şunu peygamber yaptı, bizi imtihan ediyor vs.'' gibi. bu inanışlar aslında öyle büyük sorulara cevap olmaktadır ki, insanlara neredeyse bilim yapacak alan bırakmıyor. çocukluktan beri size mutlak doğru olarak empoze edilen din ''neden buradayız, niçin varolduk, evren nasıl oluştu?'' tarzı en derin soruları sormayı aklınıza bile getirtmiyor. çünkü size zaten bu soruların cevapları hazır olarak çocuklukta verilmiştir ve siz de bunları mutlak doğru olarak kabul ettiğiniz için gerçekleri kanıtlarıyla beraber araştırmayı tercih etmiyorsunuz. bütün dindar toplumlarda bu bilgiler çocuklukta az veya çok öğretilir. peki insanlar neden kendisine mutlak doğru olan dikte edilen bu bilgileri sorgulamaz? çünkü din bir yandan evren ve dünya modeli sunarken, diğer yandan bunları doğru kabul etmediğimiz takdirde bizi şiddetli bir şekilde tehdit etmektedir. sonsuza kadar yanmak gibi korkunç cezalar insanları delilsiz inanca sürüklemektedir. toplumumuzdaki dinden çıkma korkusu da bundandır. sonuç olarak küçüklükten beri din inancı dayatılan bir toplumda bilimin gelişmesi beklenemez. tabi ki de dindar bilim insanları ortaya çıkabilir. fakat bunlar sayılıdır. genel olarak bilim adamları, fikir hürriyeti olan toplumlarda ortaya çıkar.