hükümeti eleştirmek suç mudur

bir sorudur. elimizden geldiğince dilimizi tutup konuşmamaya çalışıyoruz,doluyoruz,patlayacak yer arayıp içimize atıyoruz. artık dayanamaz oldum açtım telefonu anlatıyorum,konuşuyorum kardeşimle. eleştirdik olanlardan hoşnutsuzluğumuzu konuştuk ama lanet olsun kafama gelen şu aptal soru yüzünden; "acaba bu konuşmalar için bizi de suçsuz yere içeri atarlar mı?" sürekli duraksadım. konuşamadım yemedi. daha doğrusu konuştum konuştum ama korka korka. gidip bir suç işlemedim olan olaylardan duyduğum hoşnutsuzluğu anlattım artık sinirden ağlamaya başladım dayanamaz oldum çünkü. o kadar alakasız işler yapıldı ki konuşma hakkım bile elimden alındı. ya ben kendimi anlatamadıktan, olayları eksileriyle artılarıyla tartışamadıktan sonra ne anladım bu ülkede yaşamanın güzelliğini. içim kan ağlıyor ya dayanamıyorum, öyle bir koyuyor ki. sessiz sessiz herkesin öylece beklemesi, bilgilenememesi çok koyuyor. birçok yazı okudum suç değil deniyor, fenomenler bile birçok yazı paylaşıyor. ama biz bu haksız olayları yemiş insanlar olarak korkuyoruz. kafada oluşan soru şu; "hep konuşanlara bir şey olmuyor da neden hep mağdurlar, neden hep biz?" anlamıyorum, anlayamıyorum. her şehit haberinde bir kez daha yıkılıyorum, ölüyorum. görmüyorlar, görülmüyoruz.