kıskanmak

kiskanmak supheden olusan bir olay degildir. uykuyu kiskanirsin, sevdigin uyuyor diye. ona sen degil de uyku yakindir o an. mesela sehir ici otobusune rastgele binen bir adami kiskanirsin cunku yaninda oturan kadinin icinde ne denli cicekler buyuttugune dair bir fikri yoktur. kiskanmak biraz bencilce biraz hasetce bir seydir, supheyle alakasi olan guvensizliktir ve ikili arasinda ne tur bir iliski olursa olsun sorunlu demektir. kiskanmak ben olayim, benimle olsun demektir. ayni zamanda hasetce diyorum ya, " ne isi var onunla" dedirtir, "ne konusuyolar ki" dedirtir, "benle degilse kimseyle olmasin" dedirtir. illa bunu sevgili olarak almayin. aileni, kardesini, en yakin arkadasini da kiskanirsin ama yine de en cok sevgilini kiskanirsin, orasi ayri. misal vermek gerekirse: dun aksam yakin ve cok deger verdigim bir kiz arkadasimla konusuyorduk. resim atti saclarini iki yandan topuz yapmis animelerdeki gibi. bir tanesini cok begendigimi soyleyince profil resmi yapmak istedi fakat istemsizce dur, yapma filan dedim. neden dedim bilmiyorum, yakin arkadasim ama kiskandim. dedigim gibi, insan yakin arkadasini da kiskanir. yahut baska bir ornekle izahat edelim: ben annemi cok severim ve annem su dunyada su an yasayan benden cok kimseyi sevmez. ayni anne diger evlatlarinin da annesi ve benim kadar onlara da fedakarlik yapiyor lakin paylasmiyorum. onu en cok ben seviyorum. ayni karni paylastigim, ayni sutu emdigim, ayni kandan oldugum kardeslerimden kiskaniyorum. bir de sevgiliyi kiskanmak vardir: diyelim ki memlekette bir dugune gitti ve amina kodugumun yasli teyzeleri yigenlerine, cocuklarina, torunlarina yapmak istedi hatun kisisini. o ciktigi delige geri soktugumun pustlari filan kesiyor kizi. iste bak nasil mideme kramplar giriyor. ulan hayali bir olay anlatirken bile sinirden kivraniyorum yatakta. boyle agzina vurucan tekmeyi orospu cocuklarinin. neyse, derin derin nefesler alip sakinlestikten sonra yaziyorum. iste o dugunde karsilikli oynayamamayi yahut benim yerime baska bi orospu cocugunu reva gormelerini kiskanirim. yoksa hatunun gonlu baskasina kayacak diye korkuyorsam o iliski olmamistir. velhasil, sevdiklerimi ayaklarina degen tastan, uzerine bulasan tozdan, saclarini savuran ruzgardan kiskanirm lakin modern dunyaya ayak uydurmayi hep basarmisimdir. bu ayak uydurma cabalari mide ve sinir rahatsizligina sebep oluyor ama olsun, kafese koyup herkesle iletisimi kesmesini saglayacak degilim ya. yine de kiskanmayan insan sevmiyordur, kiskancligini kontrol edemeyem ilkeldir, ikisi de zararlidir. bunca sozden sonra gavat olmadigimi, art niyet sezersem adamin iflahini skecegimi rahatca soyleyebilirim. not: dugunden kiz bakma mi kaldi aq teyzeler, benim ashabimi bozmayin. bak bir suru kufur ettim guzel bir entry yazacakken.