Tanım: Sizi hayata bağlayan, uyandığınızda sebepsiz bir tebessüm yaratan, lan iyi ki yaşıyorum be dedirten ve kaybettiğim bir duygu, amaç ya da olgu.
Tanımı yaptıktan sonra konumuza gelebiliriz, yukarıda da belirttiğim gibi ben uzun zaman önce geçtim kendimden. Çocukken de ergenken de melankoliktim, o zamanlar korkardım ve yaşamaktan başka bir seçeneğim olmadığını düşünürdüm fakat bugün başka bir seçeneğimin olduğunun farkına varalı birkaç ay oluyor. Sizlere burada intihar etmek üzereyim hadi beni kurtarın duyarı kasmayacağım, merak etmeyin. Bence samimi gözükmüyor her ne kadar yazan samimi olsa da. Düşünsene lan, intihar etmek üzeresin ve 20 30 yıl yaşamışsın anlatabileceğin, ne olur beni geri çevir diyebileceğin insan yok ve sen sözlükteki daha önce hiç yüzünü görmediğin insanlardan yardım istiyorsun. Yalnızlık gibi yalnızlık, hakkını veriyor bazı insanlar. Her neyse bir kurgu kuralım ve bu kurguya olan cevaplarınızı bekliyorum.
İki kişilik bir öğrenci yurdu, odanın içerisine vuran sokak lambası. yurttaki insanların odasına uğramaya çekindiği aksi bir adam, çocuk. Black Label viski, buzsuz ve eser miktarda bitter çikolata ve insanı güzel edecek kadar ''yeşil''. Fonda da şöyle bir şeyler olsun
geç kalınmışlık . Masanın üstü karanlık, siyah bir ruhsatsız emanet duruyor. İşte siz burada devreye gireceksiniz. Yanlışlıkla girilmiş bir oda, bir şey sormak için çaldığınız bir kapı belki.. Girdiniz içeri, çocukta herhangi bir ani hareket yok. Sandalyesinden size doğru döndü: gardaş n'olursun bir şey de bana, vuracam kendimi.
Buyrun, birkaç saniye ve birkaç kelime. Bir insanı hayatta tutan şey nedir.
Not: Şimdiden günah, aileni düşün demeyin bu raddeye gelen insan onları milyonlarca kez düşünmüştür zaten.