çok güzel bir söz. yıllar evvel yazdığım bir hikayede-romanda (yayınlanmadı daha) ana karakter bir gece yarısı babasının mezarının üzerine oturup şarap içip kahkahalarla gülüyor. o an yanında olan dostu-arkadaşı "biraz ciddi ol" diyor.
bizim oğlan kollarını iki yana açıp "ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabilir" diye son ses bağırıyor.
işin ilginç tarafı şu; ben bu bölümü yazarken ne
kaybedenler kulübü'nü biliyordum ne de bu cümleyi.