Eskiden alkoliktim ben. Yani gibiydim. Açıklayayım.
İlk alkolümü 16-17 yaşında içmiş olmalıyım. Lakin, sosyal içici gibiydim. Ne oldu ve nasıl oldu bilmiyorum, bir ara kendimi, su yerine alkol içerken buldum.
Okuldaki starbucks'tan aldığım lotte içine viski koyardım. Ya da kanyak. Bazen de boş bardak alıp, vodka koyardım. Bazen enerji, bazen vişne, bazen de tonikle... Nadiren sek. Derse onuna girerdim. Kimse de anlamazdı. Zaten kimsenin de pek sikinde değildim.
Baktım işin boku çıkıyor, baktım iyiden iyiye iki şişe bitirip de sallanmamaya başladım, baktım dertler içmekle bitmiyor
zamanla azalttım. Sonra bıraktım. Şimdi arada sırada bir kaç kadeh içip duruyorum. Bazen boku çıkıyor ama o sayılmaz. Herkese olur o.
Eskiden biri bir şey içerse yanımda, ağzım sulanırdı. İçki içmek istediğimde, hedefe odaklı davranır, ilk iki kdaheim bitene kadar da bir tek mantıklı kelime çıkmazdı ağzımdan. Üstelik o zamanlar öküz gibi de antidepresan kullanıyordum. Gebermediğime şaşıyorum biliyor musunuz?