t: kendi yağında kavrulan, kavruldukça da başkalarına yetmeye çalışan, bir allah’ın gariban bir kulu.
kendisiyle ilgili kafama oturmayan tek nokta şu:
fikirler, isyanlar, hayattan aldığı virajlar, alamadığı virajlar, hayata tutunma tarzı, ifade şekli, espri yolundan yürümesi, içindeki tahammülsüzlükle yoğrulmuş nefret.. hepsini bünyemde tadıyorum. ama şurada tıkanıyorum. ulan amına koyim tüm bunlardan sonra ben ağzımı açıp yanımdakine laf anlatmaya üşeniyorum, sürekli bir ‘sikerler’ eşiğindeyim kendi ifadelerimin; ama bu adam sürekli olarak yılmadan insanlara bir şeyler anlatma derdinde. ki yaptığı şarkılardan da bunu anlamak mümkün.
histerik bir orospu çocuğu olan insan sadece laf yapar. bu adamda histeriklikten çok icraat de var. yapıyor yani eline aldığı işi halletmeden bırakmıyor. sikimize takmadığımız onlarca tt’lik olaylara bizzat el atıp halletmeye çalıştığına şahidim.
şunu düşündürtüyor bu adam insanlara; hala var böyle harbi adamlar. böylesi adamların yanında durmak lazım. okumak, fikirlerindeki ayrıntıları hesaplamak lazım.
yanlışı yok mu? var.
pire için yorganın anasını sikiyor. sanırım içimizdeki nefretin ortak paydası bu. insan silmek, nefret kusmak için bahane arıyoruz artık.
yaşamak da insan silmek de dokunaklı bir şarkı değil yani :d