Tek başınasın.
Kimsen yok aslında.
Can ciğer dostların, mükemmel bir ailen, senin için kurşun atıp kurşun yiyecek insanlar olsun istersen hayatında hiç fark etmez.
Anlașılmadığın, seninle aynı fikirde olmayan ve bunu bilhassa takla da atsan seninle aynı fikirde olamayacağını hissettiren insanlar varsa hayatında baya baya yalnızsın.
İkinci özelliklere sahip insanlar yok ki benim hayatımda, yok illa başımı koyacak bir omuz bulurum diye düşünüyorsan yanılıyorsun bence. Çok üzgünüm ki yanılıyorsun, keşke yalan olsa ben tatava yapıyor olsam ama yanılıyorsun.
Herkes, onların sana ne kadar iyi hissettirdiğine bakarak yanında. Bu hisse güvenerek.
Yoksa halledemediğin şeyler varmış, yok canın acıyormuş. En yakınlarının bile kelimeleri bi yere kadar. Dillerinde değilse bile bi bakışlarında yakalarsın bi derin nefeslerinde duyarsın ' yeter artık be' dediklerini.
Ha şimdi ben niye bu kadar uzattım. Seni ancak sen bilirsin. Hüznünü, sevincini, yaptıklarından pişmanlığını, yaşayamadıklarından ya da yaşayabilecekmiș gibi olup da yaşayamadıklarından kalan gözü arkasındalığı.. Kimse tedavi değil, kimse yarana tuz değil. Yana yakıla uğraştığın derdin neyse, ne kadar sürecekse içinin iyileșmesi ancak sen varsın kendine yarabandı.
Ve bir de unutmadan ; bir tek Allah'a yük olmazsın şu hayatta.