Kısa bir dönem özel türkçe dersi verdim. Eğlenceliydi, uzun sürmesini dilerdim. Fakat şartlar buna müsade etmedi. Kariyerimi nasıl zirvede bırakmak zorunda kaldığımı anlatmak istiyorum.
Çalıştığım yer ile evim arasındaki güzergah boyunca müsait olan her durağa, sokak direklerine, izin veren esnaf dükkanlarının camekanlarına üzerinde numaramla birlikte konuyla ilgili küçük bir notun yazılı olduğu kağıt parçalarını yapıştırıyordum. Zira reklam her şey demekti.
Dolayısıyla gün içinde üç beş kere bile olsa tanımadığım numaralardan aranıyor, normal şartlarda beni tedirgin edecek bu duruma zamanla alışmaya çalışıyordum. Elbette arayan herkesle orta yolu bulmak imkansızdı. Kimisi yok pahasına hizmet bekliyordu. Şaşılacak şeydi doğrusu.
Bir akşam balkonda kahvemi yudumlarken yine telefonum çaldı. Hiç düşünmeden açtım. Karşı tarafta tok sesli bir adam vardı:
-iyi akşamlar.
+iyi akşamlar, buyrun efendim.
-uygun musunuz?
+tabiki, sizi dinliyorum.
-saatlik ücretiniz nedir?
+yüz lira beyefendi.
-çok değil mi?
+peki siz ne kadar teklif ediyorsunuz?
-80 vereyim.
+tamam dediğiniz gibi olsun.
-çok iyi. Hemen gelebilir misin?
+gelirim. Nerde eviniz?
Tarif etti. Şuraya kadar gel, arabayla alırım falan yaptı. sonra birkaç saniye duraksadı. Nefes alıp verişleri hızlanmış mıydı yoksa bana mı öyle geliyordu diye düşünürken:
-şey... prezervatif kullanmak şart mı?
dedi.
inanın, daha önce hiç bu denli nutkum tutulmamıştı. Meğer herifle neyin pazarlığını yapıyormuşum. üstüne, sessizliğimden eni konu cesaret alıp hırıltılı hırıltılı:
-takmasam olmaz mı, et ete değmeli bence. öbür türlü zevk mevk almıyorum demez mi...
Boğazımı temizledim. Bi an evvel lafa girmeliydim. Fakat susmuyordu ki...
-peruk da ayarlarım.
Sıra bendeydi artık. Bağırmaya başladım:
+ne diyorsun lan sen şerefsiz!
-sakin ol bebeğim. takmam olur biter, hayret yani.
+bak hâlâ konuşuyor. nerden aldın bu numarayı puşt?
-cami tuvaletinde canım. Lütfen rahatlar mısın artık...
+göstereceğim sana rahatlamayı dur sen dur. götoş. Cami helasıymış. Ulan insan bari yalan söyler vizyonsuz pezevenk.
Gerçekten ne diyeceğimi bilemiyordum.
-ne yani, özel ders ayağına pasif cd takılmıyor musun sen?
+olm sittir git diyorum bak.
-memnun bırakırım ama, geç boşalıyorum. yüz liraya anlaşalım hadi.
+la kapat şu telefonu ecdadını zikerun!
Sinirden elim ayağım titriyordu. Gözümün önünde heybetli bir cami, içinde yaşlı amcalar, ibadet, şükür, zikir mikir, tefekkür, derken tuvaletler ve bu adam... olacak iş değildi.
Beynim sulanıyordu. aklımı oynatmak üzereydim. annesiyle ilgili son bir iki temennide bulunup kapat tuşuna basmadan önce adamın "kadın giysileri bulurum, benim aktif arkadaşlarım da var" dediğini duydum. Pırıl pırıl gözyaşlarımdan yanaklarım sırılsıklam kesilmişti. ve kendimi garip bir şekilde iğfal edilmiş, kirletilmiş hissediyordum.
edit: imla zart zurt