Bir üst entry ve son haberlerden öğrendiğim üzere tekrar restorasyon sürecine girmiş olan, gözümün nuru, gönlümün efendisi mimari yapıdır.
Umuyorum güzel ellerdedir.
Koskocaman bir şehir, onun kadar büyük bir kalabalık, bunların barındığı yüzlerce ihtimal içinde en sevdiğim,
sokaklarında yürümekten, her bir taşına tek tek basmaktan zevk aldığım,
gözlerimi gezdirirken içimi doyasıya büyük bir mutluluğun kapladığı,
her detayını delice merak ettiğim ve yıllar boyu bir an olsun işlevsiz kalmamış,
bazı yıllar gelmiş ölümlere neden olmuş, tahrip edilmiş,
bazı yıllar gelmiş yaşadıklarıyla tekrar yenilenip ayağa kalkmış,
taşlarına dokunurken mutlu olup huzur bulduğum, aynı zamanda düşüncesizlikle yapılmış izleri gördüğüm vakit içime öfke salan ve en önemlisi her şeye rağmen yıllar ve yıllarca ayakta, dimdik duran ve çevresindeki izlenim sıklaşıp çoğalırken dimdik duruşundan ödün vermeyen, bulunduğu yere has kokusu, atmosferiyle belki romantik belki coşkulu hissettiren biricik kuledir.
(bkz: mimari yapıya aşık olmak)
Bilinen rivayeti daha önce kuzenim ve arkadaşıyla çıkarak kırmış bulunmaktayım fakat olsun. İleride olur da birisi çıkarsa karşıma, Galata Kulesine çıkacak değil de, baktığımda Galata Kule'm o olsun isterim.
Gün ortası naçizane duygusallık yaptım fakat başlığı görünce bana anlamı bu kadar samimi yapı için yazmadan edemedim.