YASAL UYARI: Uzun ve muhtemelen duygusal top olduğum bir entry.
Bir kaç haftadır uyuyamıyorum. Üstümde, saçma bir gerginlik var. Bir kaç kere sevdiğim insanları kırdım bu süreçte. Yemin ederim bilmeden oldu. Ama kırdım. Hepsinin tek bir nedeni var. Ben üstüne basıp dipe sokmaya çalıştıkça, bir türlü yerine oturmaya lastikli çarşaf gibi fırlayan geçmişim bir türlü peşimi bırakmıyor.
Bakın ben istemiyorum. Yemin ederim, ne birini, ne de mutlu olmayı istiyorum artık. Yoruldum. Birine dert anlatma, kendimi tanıtma gücüm yok. Kime gösterdiysem yaralarımı, "Burası mı?" diyip parmağını soktu. Hiç mi kendilerinden başka birini düşünmediler, hiç mi düşünmüyorlar insanlar?
Ne yanımda sevdiğimi, ne de sevilmeyi hissetmek istiyorum. Bıraksınlar beni artık.
Dostlarım var benim. Varlığını yeni yeni fark ettiğim altın kalpli, muhteşem insanlar... Onlar olsun yanımda. Gitmesinler. Giderlerse, beni de yanlarında götürsünler. Öyle büyük olduğuma da bakmasınlar, her kalbe sığacak kadar küçülebilirim.
Yormayın beni. İyi olmak, her şeyi geride bırakıp devam etmek istiyorum.
Lütfen...