Tüm hayatım boyunca insan kaybetmekten nefret ettim. İnsanlar bana ne yaparsa yapsın hep şans verdim hayatımdan gitmesinler diye. Çünkü bana göre insan hayata bir kez geliyordu ve ne kadar çok insan kazanırsa, ne kadar çok insanın hayatına dokunabilirse o kadar iyiydi.
Lakin artık buna dur demem gerektiğini farkettim. Yıllardır sevgimi ve insanlığımı sömüren bir arkadaşımı hayatımdan çıkararak başladım. İlk başlarda çok zordu. Ağladım, üzüldüm,öfkelendim. Daha sonra arkamdan çevirdiği benimse saf saf inandığım o kadar çok yalanını öğrendim ki artık içimde ona karşı öfke bile yok hayatımdan adının dahi çıkması için sabırsızlıkla bekliyorum. Beni asla hak etmeyen insanlara o kadar çok taviz vermişim ki insanlara ayıp olmasın diye bir şeylere katlanırken kendime ettiğim ayıplar umrumda olmamış hiç. Şuan kuş gibiyim. Bu kadar yazdım da aslında demek istediğim şey şu ki; hayatınızda sizi hak etmediğini düşündüğünüz kim varsa yol verin gitsin. Kimse sizden değerli ve sizden kıymetli değil bu hayatta.