(bkz: çocuk sevmemek)
Çocukları neden sevmiyorum, anlatıyorum.
Bir gün yine bir otobüs yolculuğuna çıkmışım.Ankara'dan kekiğin memletine doğru geliyoruz.Yan koltuk henüz boş, hava güzel,kekik mutlu.
Ardından bir mola yerinde benim yan koltuk doldu.Bir abla yanında iki tane cücük.Dedim kekik sen şimdi sıçtın ya dur bakalım.
Neyse bunlar bindi, adettendir şimdi abla çocuklarını maymun zannetmisim yalandan bi seveyim.İki dakika sevdim, adlarını falan sordum.Allah ananıza babanıza bağışlasın dedim döndüm önüme.
Bütün olaylar bundan sonra başladı.
Bunlardan biri kucağıma oturmak istediği için ağlamaya başladı diğeri onu gördüğü için aglamaya başladı.
Tam bunları susturmaya çalışırken biri üzerime kustu.Diğeri bu sırada telefonumu alıp birilerini aradı.Daha neler neler yaptılar lan.
Muavine yalvardım al beni bunlardan at uzak köşeye diye.
Sonra arka koltuklardan birine oturdum, yol boyunca
saddam gibi saklandım.
Psikolojimi bozdu cücükler.
(bkz: bu da böyle bir anımdır )