kadın

olmak ne zormuş. hayatımın en boktan gecesini yaşadım. ben dün gece kendimi öldüremediysem daha da öldüremem. bi sürü nasihat duydum. sağlık ekibinden bi kadındı. aslında kendimde olsam ambulans falan istemezdim. hem onlar yoruluyor hem de beni yoruyorlar. sürekli soru soruyorlar. yaşın kaç, adın ne, soyadın ne, sanki bir önemi varmış gibi.. "ama sen böyle durursan seni bırakamayız, iyisin sen." iyi miyim ben? kadın, kadınlar güçlü olmak zorunda, iki çocuğun var, güçlü olmak zorundasın, kadın kendini koyvermez, eğer ki biz kadın olarak güçlü durmazsak çok üzerimize gelirler, güçlü olmak zorundasın, devam etmek zorundasın çünkü sen bir kadınsın dedi. şöyle ki ben hiçbir zaman kadın, erkek mevzusunu anlayamadım. neye göre kadınız, neye göre erkeğiz. cinsellik olarak değil kastım. mecazi olarak. tam olarak kadının görevi ne mesela? kadın nelerden vazgeçmeli ya da neleri kabul etmeli? kadın olmak ne demek? erkekleri zaten hiç anlamadım ve anlamaya da uğraşmadım açıkçası. ama bana dayatılan bu kadınlığı da hiç anlayamadım. cinsiyetle, insan olmayı birbirinden ayıramıyoruz galiba. keşke bir kadın olarak güçlü durmam gerektiği dayatılması yerine, bir erkeği idare eden kadındır diye yıllarca kafamın içine sokmaya çalışacaklarına, bir erkeğin, kadın bedenine duyduğu ilginin bin çeşit manasını ve hem kendimi koruyup hem de onun ilgisini canlı tutmanın bin çeşit yolunu öğretmeye, dayatmaya çalışmayıp da insan olmanın, var olmanın zorluğunu, en dibe düştüğün anda bi şekilde bi çıkış yolu bulmayı öğretselerdi. keşke sen bir kadınsın ve kadın dediğin güçlü olur çünkü bu dünyayı döndüren kadının gücüdür diyeceklerine bir insan olarak zihnimizin en karanlık kuyularından çıkmanın bazen ne kadar zor olduğunu, bazen zeminin bir insanı yutacak kadar yumuşayabileceğini, bazen bir anda dünyanın tepetaklak olabileceğini anlatsalardı bana. keşke bana kadın olmanın zorluklarını ya da faydalarını değil de insan olmanın zorluklarını anlatsalardı. kimse kimseye hayatı öğretemez biliyorum. ama sadece bir kere kadın olarak değil de insan olarak görülmek isterdim sanırım. duygusal anlamda tamamen çökmüş, ruhu bin parçaya bölünmüş, içine hapsolduğu bedenden kurtulmak için yalvaran bir insan olarak. ben kadınlığı pek anlayamadım, çocukluğumdan beridir dayattıkları tavsiyelere de pek uymadığıma göre kadın olmayı da becerdiğimi zannetmiyorum. sanırım benim meselem 'insan olmak'la alakalı.