küçükken sevgilimle buluşmalarımız şöyleydi:
bir parka giderdik. parkta o bir uçtaki banka ben de ona uzak başka bir banka otururdum. oradan oraya mesajlaşır, sonra birbirimize bakar gülümserdik. canım bi şeyler çektiğinde bakkaldan bi şeyler alır, oturduğum banka bırakıp sinsi bi gülümseme atar, kendi bankına otururdu.
ne o bu durumdan yakınırdı ne de ben. işin ilginç tarafı ikimizin de ailesi bilirdi sevgili olduğumuzu ama utancımızdan yan yana oturamazdık.