Bir sürü yengem var. Ailemiz geniş. Lakin içlerinde en sevdiğim abimin hanımı. Ablam gibi değil de daha çok kardeşim gibi. Güzel olan da ben onu nasıl görüyorsam, o da beni öyle görüyor artık.
İlk zamanlar biraz çekingendi tabi. Yabancı gibi görürdü. Hehe.
Bir de güleç yüzlü ki... Evine gelirim, rahat edeyim diye dört döner. Bir işini yaparım, yaptığım bir pastayı falan gönderirim, tabağımı hiç boş göndermez mesela.
Altın gibi de bir kalbi var kızın. Allah mutluluklarını daim etsin.
Edit:
Bazı entryleri okurken midem bulanıyor. Yazık kafanıza.