Kimseye söylemem doğum günümü ben. Normal bir günmüş gibi davranır, o şekilde yaşarım. Çünkü söylemeye gerek yoktur. Hatırlamak isteyen hatırlar. Son on yıldır, kimse hatırlamadığından da doğum günlerimi yalnız kutlarım ben. Bir mum, bir pasta. Bitti. Ailem bile pek hatırlamaz. Zerre de umurumda olmaz açıkçası.
Geçtiğimiz yıl biraz farklı oldu ama. Hayatıma aylarca peşimdem koştuğu için aldığım insan, benim doğum günümü kutladı. Ona kalsa partiler yapacaktı, ben istemedim. Bir pasta ve bir mum için izin verdim. Çünkü böyle güzel bir sevinci onunla yaşamak istemedim.
Fazladan iki kitap almış. Fark ettirmesem de, bir küçük pasta ile bile mutlu olmuştum. Baya ama. Çok...