Bana aldıkları zaman aşırı mutlu olurum, birine alırken ise aşırı titiz olurum. Eğer ihtiyacı olan bir şey varsa ilk olarak onu alma gayreti içerisine girerim. İhtiyacı yoksa veya maddi gücümün yetmeyeceği bir ihtiyacı varsa şayet “yüzünü gülümseteceğini düşündüğüm” veya “altında bir anlam yatan bir şey” alırım.
Bir şeyler aldığım zaman karşımdaki kişinin doğal olarak başına kakmam, aynı anlamda buluşup buluşmadığımızı merak eder türden bir teşekkür beklerim.
Hediyeyi beğenmemezlik yapan arkadaşlarım da oldu tabii, hepsi hayatımın bir kıyısında yerlerini aldılar. Beni hayretler içerisinde bırakıp, yeni bir şey öğrettiler. Ben insanların davranışlarından kendime ders çıkartmaya gayret ederim, illa kötü bir şey yaşamaya da gerek duymam pek. Bu tür davranışları, görmezden gelmeleri kulak mememize bir nebze de olsa küpe oluyor.
Önceden bu tür şeylere kesinlikle değer vermezdim. Sonradan bunların kıymet bilme veya bilmeme türü olduğunu öğrendim. Doğum günü hediyesinin en güzel yanı da bu bence: Kiminin nasıl teşekkür bile etmediğini görmek ile, kiminin gözbebeği içersindeki mutluluğu paylaşmak.