"bizim mallar yine ne çekmiş?" diye bir dünya ön yargıyla açıp tüm duygu gelgitlerini sonuna kadar yaşadığım çok iyi bir film çıktı. ve bu film bana yıllar evvel doya doya dinlediğim ercan saatçi'nin
sayenizde'si ile ilk defa duyduğum athena'nın müthiş şarkısı
ses etme'yi öğretti.
---
spoiler ---
film,
cinsel gerginlikle başlayıp öyle devam ediyor. ta ki kalp rahatsızlığı olan gencimizin
ölümle yüzleşmesinin onu getirdiği yol ayrımından ve son ilişkisinden bahsetmesine kadar. sonra, işin rengi değişiyor.
gürültülü bir film. ancak son sahnedeki
sessizlik o kadar müthişti ki bu bilinçli yapıldıysa eğer, düşünenlerin önünde saygıyla eğiliyorum.
ozan açıktan yönetmen koltuğunda çok bir iş çıkarmış.
metin akdülger hasta aşık rolünde mükemmel oynamış.
dilan çiçek deniz'se oynadığı role biraz uyumsuz olmuş.
niyedir bilmem, artık her türk filminde
farah zeynep abdullah oynasın istiyorum ben. diğer hiçbir kadın oyuncu bu tarz vurucu rollere gitmiyor bence.
---
spoiler ---
iyi film.
son olarak, bu filmin bende oluşturduğu tek düşünce şu oldu ve ben bu düşünceyi zaten çok önceden kabul etmiştim: "hepimizi yıllarca kandırdılar. 'sevgili veya eş olduğunuz kişi sizden ne kadar farklı olursa, daha iyi anlaşırsınız' diye. ancak alakası yok. çünkü insan çoğu kez kendine bile tahammül edemezken, kişinin bir yabancıya hayatının belirli bir kısmında veya tümünde tahammül etmesinin mümkünatı yok. bu durumsa insanların en azından film, kitap ve müzik zevkinin kesinlikle aynı olmasını gerektiriyor. işin dünya görüşüne vb. girmiyorum bile."