Çok uzun süre bir uyarana maruz kaldığında, onu hissetmemeye başlar insan. Beyin yok sayar. Bilinç kapanır, kalır.
Ben de öyleyim sanırım. Bu hareketsizliğimin başka sebebi olamaz.
Öyle çok özledim ki seni, artık kelimelere dönemiyorum. Yağmurlar iyi geliyor sadece. Sokaklar, pencereler, arabalar, asfaltla birlikte ruhum da yıkanıyor gibi. Arındırmıyor, aksine ruhumdaki izlerin her yağmurda daha da belirginleşiyor.
Şu yağan yağmuru da birlikte izliyoruz. Adım gibi eminim buna. Tek eksiğim, yanında olamamam.
Gerçi, sanırım... Buna ihtiyaç duymuyorsun sen.