Kişiye göre değişebilen durum bence.
Biri vardır, gerçekten konuşmak istersiniz ve o kadar uyumlusunuzdur ki konu konuyu açar saatlerce hatta günlerce aralıksız konuşursunuz. Birkaç saatlik uyku ile ertesi gün işe ya da okula gitseniz bile asla söylenmezsiniz. İki dakika geç yazsa, o iki dakika iki saat gibi gelir, beklemek ölüm gibi olur. Her şey o kadar güzeldir ki beyniniz patlayacak gibi hissedersiniz.
Bir de biri vardır, “tamam iyi hoş da her dakika konuşmak zorunda değiliz, bırak da biraz nefes alayım” dersiniz. Yaptığı ya da söylediği şeyler batar insana.
Aslında buradan aşık olup olamayacağınızı anlayabilirsiniz. Eğer ikinci örnekteki gibiyse uzatmadan salabilirsiniz. (Aşık olmak istemiyorsanız ilkini salın.)