"bizim orda otoban yolunun sağında ve solunda dağ diyebileceğimiz hafif toprak parçalarından oluşmuş yükseltiler var . böyle çocukluğumuzun vazgeçilmez mekanı elimize bir odun alir, aşağıdan başlayıp yukariya dogru olan yaklasik 5-6 metre yükseklikte olan o dağları elimizdeki çubukla resmen bir lara croft edasıyla çıkardık . herkes orda kendine bir yaşam alani oluşturmuştu , kimisi daği eşerek koltuk kimisi ise kendine yatak yapar olmuştu . neyse tabi bunlar ne kadar zevkli olsada gel gör ki bu dağda yapılan en güzel şey yukariya ciktiktan sonra biraz geriye gidip dağın eğimini de hesaba katarak adeta palandökende kayıyormuşsun gibi zıplayıp aşağıya doğru kayak yapıyormuşcasina kaymakti . neyse bu olayi bir çok kez ne kadar sorunsuz bir şekilde gerceklestirmis olsam da bir gün düşündüğüm gibi olmadi yukarıdan atlamamla beraber takla atmaya başlayarak 10 taklayla betonu boylamam yüzümün her tarafının parçalanması ve benim yüzümün acısını umursamayarak arkadaşlarıma ve anneme, nolur babama haber vermeyin babam çok kızar diye ağlamam . sonuç ise babamin baya bir azarlamasiyla birlikte bi daha o dağa gitmemem neyse tek tesellim yüzümde o günden hiç iz kalmaması"