t; tanımsızdır.
sensizlik demeye dilim varmıyor da bu bizsizlik sızısı büyüdükçe geçer sanıyordum. büyüyünce güçlü olurum. belki daha cesur. ‘babasının oğlu’ diyecekleri kadar gözüm kara olur filan. sert mizacından ne damıtırsam kâr sanıyordum çocukken. özeniyordum hani bu yiğidin harman oluşu tavırlarına filan derken büyüdük. boy, pos, sakal, yaş. hepsi aldı başını gitti. hepsi sakladı altında bir şeyler. annem derdi, çok inanmaya meylim olmazdı yani senin sevgini gösterebilen biri olduğuna. nöbet dönüşünde odaya dalıp uyuduğumu kontrol etmenden bile alırdım sevgi nasibimi. sevmiyorsun demiyorum, mektuplara cevap gelse yeterdi bazen. canın sağ olsun.