İlkokulda bile tam gün eğitim gördüm ben. 4. sınıfın birinci dönemi, aylardan da ocak sanırım. Günlerden cuma, sabah evden çıkıcam ama ishal olmuşum. Anneme diyorum anne ishal oldum okula gitmeyeyim diye. O ara da okula gitmemek için türlü türlü bahaneler uydurduğum bi dönem. Cuma günü de gitmesem tatil 3 gün, mis gibi. Annem inanmadı haliyle, giydirdi, beslenme çantamı hazırladı okula yolladı. Tüm gün tut tut çatlayacaktım neredeyse. Altıma sıçmayayım diye konuşmuyorum bile. Biriyle konuşsam, beni güldürse sınıfın ortasına sıçarım kaçarı yok. Son ders bitimine kadar tuttum kendimi, çıktık dışarı, tören olacak. Hoca başladı 8. sınıfları azarlamaya. Hoca bizi salsa eve gidip gönül rahatlığıyla sıçıcam ama yok, kadın susmuyor. 5 dakika oldu 10 dakika oldu dayanamadım artık, içimde ne var ne yoksa çıkardım. Neyse ki içimde içlik vardı da paçalarımda birikti hepsi ama o sırada rezalet bi koku yayılıyor bahçeye. Hani bahçede kokmaz falan ama alakası yok. Piçin biri de başladı milletin götünü koklamaya, ulan bana geldi bi, tırsıyorum sıçtığım belli olacak diye. Çocuk herhalde ilk kokuyu aldıktan sonra burun işlevini yitirdi. Benim altıma sıçtığımı fark etmedi. Kimse fark etmeden eve geldim, babam tekme tokat yıkadı beni.