geçen yaz alamancı kuzenlerime istanbul’u gezdiriyorum; son olarak da minibüs macerasına teşvik ettim bunları, tabii bunlar olaydan çok kopuk bir şekilde inmeye çalışıyorlar. en sonunda kuzenimin oğlu dayanamadı ve en arkadan, bütün minibüsün dönüp bize bakmasına sebep olacak şekilde “
pardon, biz var inecek burdaağ” diye bağırdı.
ne zaman müsait bir yerde kaptan diyecek olsam aklıma bu anı gelir, içten içe gülerim.