Benim için çok ama çok farklı. Herkesten ve her şeyden çok ayrı. Belki de onca yenilgiden sonra ilk kazandığım kişi olduğu için bu kadar seviyorumdur onu. Belki onca söylenene rağmen hâlâ yanımda olduğu için seviyorum. Belki çok daha başka nedenlerden ama en çok da onu o olduğu için seviyorum. Benden o kadar farklı ki ben ondaki farklılığı seviyorum. Onda görüp kabullendiğim farklılıkları seviyorum. Farklı olmanın insanlara ne kadar yakıştığını onda gördüğüm için onu ayrıca çok seviyorum. Bana dostluğu, yarenliği, iyiliği, sevgiyi öğretti. Evet bunlar için çok seviyorum onu ama bunlar dışında bana insanları öğretti. Bana insanların benim gibi olmak zorunda olmadıklarını öğretti. İyi ki de öğretti. İyi ki bana "o senden çok farklı, nasıl bu kadar samimi oluyorsunuz, yarın öbür gün aşık olur sana ya da sen ona aşık olursun, zaten çok aykırı biri" gibi milyon yorum yapan insanların hiçbirini dinlemedim. Aslında onların şu an gidip yakın arkadaşıma teşekkür etmeleri gerek çünkü onları kabullenmeyi bile farkında olmadan kendisi öğretti. He neyse işte, canımdan bir parça işte kendisi. Canımdan eksilse nefes alamayacağım bir parça.
Edit:imla