t: hayat, tüm karanlığıyla karşısına geçtiği insanoğlunu kendisine muhtaç hissettirecek kadar güçlüyken
insan olmanın dayanılmaz aciziyetini hissettiren karmaşık durum.
yüreğini kara bulutlar dağlayan insanın gözlerine yağmur iner, aklında esen fırtınayla ellerinde ayaklarında buz tutar; hayatına hiç doğmayacak o güneşi beklerken usul usul ömrü tükenirmiş. her insanın kendi kıyametinin derli toplu tarifi buymuş.
'doğa hepimizden güçlü, onu kabullenmezsek hepimizi yener' diyor
ed stafford. insan, kendi doğasından kaçarak yaşayabilen doğaüstü bir varlık. kendini kabullenen, insan olmanın psikolojisini hazmeden, bu yolun nereye gittiğine en ufak aldırış etmeden; ne yolu, ne zamanı, ne kişileri umursayan insan içinse yaşanılacak hayatın bir büyüsü de kalmıyor.
bizimkisi yaşamak değil, karbondioksit salınımı.