üniversiteye hazırlanırken bir türkçe hocam vardı. böyle bazen o kadar boğulurduk ki karamsarlıkla her şeyi bırakıp kaçasım gelirdi. işte öyle zamanlarda “olacak paşam olacak” derdi. adamın ses tonu falan o kadar güven veriyordu ki kendi kendime “olacak tabi ya” diyordum.