çocukluk travmaları

Benim doğum günüm ocak ayının 28. Günüdür ve biz ilkokuldayken öğretmenlerin de katıldığı doğum günü partileri yapardık. Anasınıfından 2. Sınıfa kadar sürdü bu olay. Doğum günü öğretim günlerine denk gelen arkadaşlarıma hep güzel hediyeler aldırdım (oyuncak arabalar, barbie bebekler hiç kalem kitap aldırmazdım) ama benim hiç doğum günüm kutlanmazdı. Bir gün hocama gidip ağlamıştım anasınıfı hocama o da bana 'senin doğum günün tatilde nasıl kutlayalım' demişti. Bre orospu kadın yapsana bi güzellik işte çocuğum çocuk! Ben kıyamazdım ya.. Neyse bu böyle sürer gider en son 2. Sınıf öğretmenime anlattım durumu o da bir güzellik yaptı 'tabi çocuğum ayarlayalım' dedi. Haftanın son günü olan cuma gününü ayarladı bana bütün sınıfada söyledi. Heyecandan uyuyamıyorum bunca sene doğum günlerinde bulunduğum nice hediyeler aldığım arkadaşlar artık benim günümü kutlayacak. En son cuma günü geldii çattııı... Annem geldi okula büyük bir pastayla (annem çok iyidir pastane ürünlerinde) bütün sınıf arkamda fotoğraf çekiliyoruz. Sırıtıyorum ama ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. İyiki doğdun marşını söyledik pastayı yedik sıra hediyelere geldi. Abi 25 kişi 25 kişi ya kalem kitap defter silgi almış... Çıldırıcammm! Annem bile sinirlendi. Hala atlatamıyorum. İşte o günden beri insanlara fazla değer veremiyorum aksine daha fazla değerleniyorum keşke böyle bir çocuk olmasaydım :((