Tamamiyle benim.Çocukken ne zaman elektrikler gitse hoplaya zıplaya kalkar önce hemen gölge oyunları ki hiçbir zaman kuş yapmaktan öteye gidememişimdir sonrasında hadi lütfen sessiz sinema oynayalım diye yalvarmalar.Sanırım o anlar benim için ilgi televizyonda değil ben bu karanlıkta derste çalışamam nolur benimle oynayın anlarımdı.O kadar sevinirdim ki bir şeyin gitmesine genelde üzülür ama elektriklerin gitmesi mutluluktu benim için o dönem.