Yaratıcıya, Allah’a inanmak klavyenin çok üstünde.
Elim yandı geçen kızgın yağ patladı ağzımdan Allah’ım yakma sen affet çıktı. İnsan rahatlıyor.
Derdin var sıkıntın var, kime anlatsan anlamaz anlasa da işine gelmez ama oturuyorsun Allahım diye başlayıp cümleye döküyorsun içini ve gönlün genişliyor.
Birisi çıkıyor karşına hunharca üzüyor seni, o denli oluyorsun ki eline bir taş verseler kafasını beynini patlatacak kadar vursan, için soğumacak oluyor. Diyorsun ki Rabbim sen biliyorsun ben sana havale ediyorum. Bütün her şey bitiyor.
Hasılı; çok şükür Rabbime İnancım var.