çok sürükleyici bulduğum bir cinayet hikayesi.
aslında birden fazla diyebiliriz. bir kere tekerleme muhabbeti çok iyiydi. kitaba öyle bir daldım ki anlatamam. kime, aha bu katil desem öldü.
---
spoiler ---
ki zaten katil ölen kişi çıktı. aslında yargıçtan çok şüpheleniyordum ama öldüğü sahnede dedim ki kesin biri var bu adada. hele son sahnede, philip katili vera sandığında bir an ürperdim, lan yoksa? oldum. ama böyle bir sistem yaratmak için fazla salak ve fakirdi. kadının intihar ettiği sahnede tüylerim ürperdi. en çok o sahne etkiledi beni. ki benim en çok merak ettiğim şey de, intihar edecek olan son küçük zenci kimdi?
yargıçın katil olması, biraz yok artık dedirtti. aslında harika bir cinayet kurgusu ama nedense tatmin olamadım finalde. bi yetersizlik hissettim. ama sürükleyiciliği, anlatımı tek kelime ile şahaneydi. kendilerinden şüphelendikleri o anlarda, artık kendimden bile şüphelenir olmuştum.
bir de söylemeden geçemeyeceğim. helal sana emekçi ragers. herifin karısı öldü adam sabaha kahvaltı hazırladı, bir de üzerine özür diledi, karım öldü de kahvaltıyı bu kadar hazırlayabildim tek başıma diye. kokteyller mi hazırlamadı, çaylar, kahveler mi? biri bile başın sağolsun racırs demedi adama. aa olur mu biz sana yardım ederiz demediler. katilin sen olmasını çok istemiştim emekçi gardaşım. ama seni de harcadılar. neymiş, yaşlının tekini öldürdü diye. siz uşaklıktan ne anlarsınız? adamı en acı gününde çalıştırdınız lan! aşağılık hiyerarşikler!
---
spoiler ---
yalnız benim takıldığım konu şu, o kadar ölü, kaç gün boyunca nasıl kokmadılar lan malikanenin içinde?