akşam karanlığında eve giderken duvar üstünde oturan 3-4 kişilik gruptan biri aniden önüme atlayarak "böööö!" diye bağırmıştı. çığlık atıp çantamı savurmuştum. hayatımda bu kadar korktuğumu hatırlamıyorum. meğer uzaktan arkadaşlarına benzetmişler defalarca özür dilemişlerdi.
yaşarken tuhaftı anlatınca çok da şey olmadı. neys.