Bu durum bende var.
Aklıma gelen başıma gelir, dediğim olur, hissettiğim çıkar. Boşa çıkmadı hiç. İnsanlar bazen şom ağız olarak yorumlar, varsın yorumlasınlar. Umrumda değil.
Uzunca zamandır içime erken öleceğime dair bir his doğuyor. Bir kerelik bir şey değil. Şu günlerde daha da arttı.
Ömrümün boş yere geçtiğinin farkındayım, hatta hayatımı, yaşadıklarımı düşündükçe burnumun direği sızlar. Ağlayasım gelir. Bazen ağlarım.
Şu an yine ağlayasım var. Yaptığım her şey boşunaymış gibi geliyor. Onca çaba, emek tek bir an ile yok oluyor. Ne için uğraşıyorum ben derken kendimi aşırı çaresiz hissediyorum. Bu hisler de yaşamama engel oluyor. Her şeyin farkındayım.
Belki de boşa çıkacak bir his. En fazla 10 yıl yaşayacağımı daha düşünürken belki 80'lik bir nine olurum.
Bu his içimden gitmiyor ama ben ödev yapmaya gidiyorum.
Umarım hocalarım harika akademik cümlelerim arasındaki gözyaşlarımı görür.